Unha iniciativa de dinamización e promoción do uso da lingua galega chega hoxe ao estadio de Riazor. Está abandeirada dende o Instituto de Ensino Secundario Rafael Dieste, situado non moi lonxe do coliseo herculino e fronte ao inicio da Avenida do Real Club Deportivo. A campaña toca varios eidos e agora chega ao club de fútbol con máis seguidores da cidade, tamén dende 1992 unha Sociedade Anónima Deportiva. O obxectivo, explican os seus promotores, os profesores Alberto Pombo, Arcadio González e Mónica Reigía, é que a partir da próxima tempada o Real Club Deportivo da Coruña SAD empregue o topónimo oficial na súa denominación societaria, detalle que levaría tamén a un retoque no escudo.  

Ata hai uns meses, o Deportivo empregaba xa dende había anos o idioma galego como vehicular en todas as súas comunicacións. O cambio produciuse coa chegada ao club da directiva presidida por Tino Fernández. Foi entón cando se deu o paso a partir dunha decisión de Gabriel Barrós, daquela director de Comunicación, que decidiu primeiro que todas as accións publicitarias e promocionais do club se fixesen en idioma galego. No resto de comunicacións optouse durante uns meses por un bilingüismo harmónico que en pouco tempo evolucionou cara ao emprego único da lingua galega. 

Polo camiño non deixaron de xurdir intentos de que o club cambiase a súa denominación. En realidade sempre os houbo dende que en 1997 se oficializou o cambio de nome da cidade e da provincia, que foi aprobado por decisión unánime no Congreso dos Deputados tras unha proposición de lei aprobada, tamén con todos os votos a favor, polo Parlamento de Galicia. Antes, en 1984, un decreto da Xunta establecía que os topónimos terían como “única forma oficial a galega” según apuntaba la Lei de Normalización Lingüística aprobada el año anterior. Pero no Deportivo mandaban primeiro os seus socios e despois os seus accionistas. E nunca se someteu sequera a votación o cambio de nome da entidade para asumir o topónimo en galego.  

Facelo resultaba relativamente sinxelo. Ata 1992 abondaba con formulalo nunha asemblea de socios. Dende entón, calquera accionista podía reunir o cinco por cento do capital social para levalo á orde do día dunha Xunta de Accionistas. Se nela obtiña unha maioría simple de apoios, xa só quedaría acudir ao notario e formalizar a variación. Todo o proceso custa uns 500 euros, como en calquera outra sociedade. Aínda máis sinxelo resulta agora, tras uns cambios promovidos na normativa de sociedades de capital a raíz do proceso independentista en Cataluña, modificar o domicilio social. O Deportivo, de feito, está a piques de facelo, da Praza de Pontevedra, 19, 1º ao estadio de Riazor, de titularidade municipal, pero onde desenvolve a súa actividade principal.  

Nos case trinta anos nos que o Deportivo mantivo iso que Augusto César Lendoiro popularizou co nome de “capitalismo popular” xuntáronse en varias ocasións, e para motivos do máis variado, o cinco por cento das accións. En ningunha ocasión se aproveitou esa oportunidade para formular o cambio de nome, detalle que, porén, non deixaron de pedir algúns accionistas de maneira individual e sen suscitar grandes apoios nas sucesivas Xuntas. Paco Peña, histórico dirixente do BNG coruñés, foi un dos máis activos nese sentido. Tamén Xosé Iglesias Salorio. Durante a presidencia de Augusto César Lendoiro ignoráronse esas peticións. Na de Tino Fernández, as peticións individuais agregaron o apoio de grupos de afeccionados que antes non se manifestaran. Tamén o auxe das redes sociais axudou a galvanizar movementos e facer máis ruído. No verán de 2016, a Federación de Peñas, Riazor Blues e Old Face presentaron nos arredores da Torre de Hércules unha iniciativa para modificar o escudo e o nome do club. “Queremos dar voz a ese sentimento que tamén tiveron accionistas minoritarios nas asembleas”, explicaron. Así que se fixou unha posición que en realidade era unha obviedade, pero que o propio presidente Fernández verbalizou en varias ocasións: en canto se presentase o cinco por cento das accións, ese punto levaríase á orde do día dunha Xunta.  

Ata hoxe que, xa cun único accionista maioritario no club, a campaña “Aquí tamén se fala” dá un novo paso cunha petición que, segundo explican nun comunicado, nace “cunha chea de apoios”. E citan: “O presidente da Real Academia Galega, a presidenta do Consello da Cultura Galega, o reitor da Universidade da Coruña, o conselleiro de educación e os responsables de lingua da Xunta de Galicia, da Deputación e do Concello da Coruña, excapitáns do club, representantes do tecido cultural ou expertos en toponimia”. Tamén todos os institutos públicos da Coruña e varios miles de estudantes que asinaron a petición. “Polas xeracións futuras, pola unión entre club e seareiros e por dar cabo dunha demanda que vén de longo percorrido, consideramos que o Deportivo debe ser da Coruña e que o 120 aniversario do club pode ser, ademais, unha oportunidade histórica para demostrar compromiso e responsabilidade. Coraxe e determinación. Orgullo e identidade. O Dépor é da Coruña”, conclúe o manifesto feito público. Hoxe repartiranse máis de 15.000 adhesivos nas inmediacións do estadio con ese último lema.

Entrevista a Alberto Pombo, profesor do IES Rafael Dieste e impulsor da campaña

“A campaña non vai parar ata que o Dépor cambie o topónimo”

Bea Arrizado. A Coruña
 

Un dos principais impulsores da campaña “O Dépor é da Coruña” é Alberto Pombo (Loureda, A Coruña, 1985). E non hai ninguén mellor ca él para explicar a iniciativa.

Cómo nace a campaña?
Nace da iniciativa da mocidade. Nós o que fixemos, como docentes, foi axudarlles a conseguir espazos de prestixio. Este ano decidimos que había que facer unha nova campaña. Levamos traballando xa 10 meses no que se mostrou o martes nas redes, que é a campaña “O Dépor é da Coruña”. Queremos transmitir este sentir ao clube. É unha campaña, non é solo unha acción, vai estar continuado de moitas. Temos moita ilusión, a campaña non vai acabar ata que o Deportivo cambio o topónimo.

Hai xente en contra?
Somos conscientes de que moi minoritariamente pode haber algúen que poda sentir un arraigo, eso de que “o escudo non se toca”, pero o certo é que eso non é verdade porque o Deportivo tamén era Sala Calvet. E o blanco e o azul tampouco era a cor histórica do Deportivo. Queremos que o Deportivo se sume como tantas outras institucións de toda Galicia á Lei de Normalización que está aprobada dende 1983.

Hai algunha resposta por parte do club?
O ano pasado reunímonos co club a través da súa directora de comunicación, que era Mercedes Cernadas. Chegamos a unha serie de acordos que foron parellos ao Celta, Racing e Lugo, aínda que logo sumáronse outras institucións deportivas. O que estamos facendo é ir petando nas portas do Dépor desexando volver a ese espazo que asumimos como noso. Esperamos que poidamos reunirnos e transmitirlles todas estas acciones e ir da man do Dépor. É unha campaña que, insisto, nace da forza do noso amor.

Qué postura cree que pode tomar o Deportivo?
Creemos que o Deportivo vai saber entender esto como unha acción ilusionadora e positiva para o club. A día de hoxe ver algo que pon “La Coruña” é unha cousa chocante. Non podemos naturalizar esa anomalía no noso escudo, temos que identificalo como o que é. Creemos que o Deportivo vaino entender como o que é, algo positivo. Solo hay que pensar nos tifos dos Riazor Blues, sempre son en galego e, se aparece o escudo, sempre pon A Coruña. O escudo da Federación de Peñas pon A Coruña, non La Coruña. A demanda non a inventamos nós.

Está tendo moita repercusión.
Sí, estamos ilusionados con que así sexa. Nós somos de petar nas portas dos referentes culturais, digamos.

Por qué agora?
Lanzámolo agora porque ao curso quédalle un mes e medio. Non podemos lanzala cando acabe a Liga porque os rapaces xa están na casa. Lanzámola ahora coa idea de que esta campaña non ten data límite. Queremos que se cumpla. Ojalá o Dépor nos sorprenda e chegue o Día das Letras Galegas e nos digan: “veña, ímolo trocar”